Epifaniczny tom 8 – rozdział 8 – str. 486
Oczyszczenie, poświęcenie i służba Lewitów Wieku Ewangelii
do pozostałych typów i antytypów. Takie nauki oczyszczają z mocy grzechu, nie z potępienia grzechu (czego dokonuje wyłącznie krew Chrystusa), będąc antytypem wody oczyszczającej w Izraelu tych, którzy ją stosowali, z nieczystości powstałej w wyniku kontaktu z umarłymi.
(7) Uwagi te przygotowują nas do zrozumienia antytypu kropienia Lewitów wodą oczyszczenia, jako pierwszego kroku w ich oczyszczaniu. Rozumiemy więc, że polecenie przez Boga Mojżeszowi, by pokropił Lewitów wodą oczyszczenia reprezentuje polecenie przez Boga naszemu Panu, by dopilnował, aby prospektywni usprawiedliwieni z wiary poznawali prawdy związane z historiami o Starożytnych Godnych. Prawdy te miały być dwojakiego rodzaju: w typach (popiół) oraz w antytypach (woda żywa). Same typy z reguły zawierają trzy rodzaje prawd: (1) historyczne (opowiadania, wspomnienia o Starożytnych Godnych); (2) etyczne (lekcje zawarte w typach do naśladowania); oraz (3) naprawiające (historie te często zawierają ostrzeżenia przed grzechem, np. historia o braciach Józefa, Dawidzie i Batszebie itp.). Antytypy, jako prawdy postępujące, zawierają oczywiście te same trzy kierunki nauk. Zatem zarówno typy, jak i antytypy w antytypicznym kropieniu – nauczaniu – miały służyć oczyszczaniu z mocy grzechu. Przez cały Wiek Ewangelii, posłuszny antytypicznemu poleceniu Ojca, nasz Pan starał się oczywiście o to, by historyczne, etyczne i naprawiające prawdy, związane z pewnymi typami i antytypami Starożytnych Godnych, były przedstawiane tym, których starano się zachęcać do usprawiedliwienia.
(8) Od czasu do czasu opowiadano im w tym celu historie o upadku, Kainie i Ablu, potopie, wieży Babel, Abrahamie, Izaaku, Jakubie, Józefie, jego braciach, Mojżeszu, faraonie, Sędziach, Saulu, Dawidzie, Salomonie, pozostałych królach Izraela, prorokach itp., a także tyle z ich antytypów, ile było wówczas znanych, na przykład o Ismaelu i Izaaku jako typach