Epifaniczny tom 8 – rozdział 8 – str. 495
Oczyszczenie, poświęcenie i służba Lewitów Wieku Ewangelii
sprawiedliwości wobec człowieka), a przyjęcie nienawiści do grzechu i unikanie go oraz przyjęcie zamiłowania do sprawiedliwości i praktykowanie jej wobec człowieka. Zmiana religijnej postawy oznacza porzucenie zamiłowania do grzechu i praktykowania go wobec Boga (wraz z porzuceniem nienawiści, omijania i gwałcenia sprawiedliwości w stosunku do Boga), a przyjęcie nienawiści do grzechu i unikanie go w stosunku do Boga oraz zamiłowanie do sprawiedliwości i praktykowanie jej wobec Boga. Z taką nienawiścią do grzechu i zamiłowaniem do sprawiedliwości nierozerwalnie związany jest smutek z powodu grzechu, skrucha. W wyniku tych dwóch uczuć człowiek musi bowiem odczuwać smutek z powodu miłowania i praktykowania grzechu oraz nienawidzenia, unikania i gwałcenia sprawiedliwości. Najgłębszym smutkiem, jakiego może doświadczyć człowiek, są wyrzuty sumienia – prawdziwy żal za grzech. To właśnie z tego powodu prawdziwa pokuta jest tak bardzo przeniknięta żalem, co widać na przykład w Psalmach pokutnych: 6; 32; 38; 51; 102; 130; 143. Taki żal jest nazywany w Biblii smutkiem według Boga oraz smutkiem ku pokucie (2Kor. 7:9-11).
(16) Oto analiza rzeczy stanowiących biblijne elementy pokuty w odniesieniu do grzechu: umysłowe przekonanie o grzechu (Jan 8:9); smutek serca z powodu grzechu (Mat. 11:21; 2Kor. 7:9-11; Rzym. 7:24); nienawiść do grzechu (5Moj. 7:26; Rzym. 7:15); porzucenie grzechu (Przyp. 28:13; Mat. 3:8); wyznanie grzechu (Ezdr. 10:1; Neh. 9:2; Przyp. 28:13; Mat. 3:6; Dz.Ap. 19:18); zadośćuczynienie za grzech (3Moj. 6:4, 5; Ezech. 33:15; Łuk. 19:8); oraz przeciwstawianie się grzechowi (Rzym. 7:15, 19, 23). Następujące myśli stanowią biblijne elementy pokuty w odniesieniu do sprawiedliwości: zamiłowanie do sprawiedliwości (Rzym. 12:9; 7:22); praktykowanie sprawiedliwości (Rzym. 6:19-21; Dz.Ap. 26:20); oraz bój o sprawiedliwość (2Kor. 7:11; 10:5; Żyd. 12:4). Pokuta posiada więc dwa zarysy: jeden w stosunku do grzechu, drugi – do sprawiedliwości. W zarysie