Epifaniczny tom 8 – rozdział 8 – str. 516
Oczyszczenie, poświęcenie i służba Lewitów Wieku Ewangelii
w Biblii trzy symboliczne znaczenia. Jednym z nich jest reprezentacja. I tak, gdy Aaron i jego synowie kładli ręce na cielca w ceremonii poświęcenia (3Moj. 8:14), akt ten symbolizował, że cielec był ich reprezentacją, co było typem sposobu, w jaki przy poświęceniu Jezusa i Kościoła byli oni reprezentowani przez swe człowieczeństwo. Także gdy Aaron kładł swe ręce na kozła Azazela (3Moj. 16:21), symbolizował przez to sposób, w jaki ten kozioł z pewnego punktu widzenia był jego reprezentacją. Było to typem sposobu, w jaki człowieczeństwo utracjuszy koron w dalszym ciągu było częścią Najwyższego Kapłana Świata, gdy zaczynał on zajmować się antytypicznym kozłem Azazela. Te dwie ilustracje wystarczająco dowodzą, że położenie rąk na osobę lub rzecz między innymi symbolizuje reprezentację. Co więcej, wyrażenie to jest symbolem udzielenia zdolności lub daru. Jest to oczywiste na podstawie faktu, że dary Ducha były symbolicznie udzielane przez położenie rąk Apostołów, co można zauważyć w postępowaniu Piotra i Jana w Samarii (Dz.Ap. 8:15-24), grona Apostołów z Tymoteuszem (1Tym. 4:14), Pawła z Tymoteuszem (2Tym. 1:6) oraz na podstawie samej doktryny (Żyd. 6:2). Wyrażenie to jest w Biblii używane również do przedstawienia usankcjonowania, zatwierdzenia, rekomendacji, gwarantowania, zabezpieczenia, co można zauważyć z 1Tym. 5:22.
(38) W którym z tych trzech znaczeń werset 10 używa tego wyrażenia, opisując czynności Izraelitów wobec Lewitów? Oczywiście nie w znaczeniu pierwszym, ponieważ Lewici nie stawali się przedstawicielami, zastępcami Izraelitów, chociaż w pewnym znaczeniu cielec Aarona reprezentował go w ceremonii z dnia pojednania. Nie jest to jednak nigdzie przedstawiane przez symboliczny akt położenia rąk, a czynność ta nie mogła też być wykonana zgodnie z obrazem dnia pojednania. Wyrażenie to nie może też oznaczać aktu udzielenia darów Ducha, ponieważ nikt z wyjątkiem Boga, Chrystusa lub Apostoła nie mógł udzielać tych darów, a czas ich udzielania mógł nastąpić dopiero po uprzednim zmartwychwstaniu Chrystusa