DWIE PASCHY
ORAZ
SŁUP OBŁOKU I OGNIA

4 Moj. 9

PASCHA WIEKU EWANGELII – PASCHA WIEKU TYSIĄCLECIA – SŁUP OBŁOKU – SŁUP OGNIA – PYTANIA BEREAŃSKIE

      Nasze rozważania 4 Księgi Mojżeszowej doprowadziły nas do rozdziału dziewiątego. Modlimy się, by Pan pobłogosławił je naszym wszystkim czytelnikom. Ogólnie mówiąc, antytypiczna różnica między pierwotną Paschą w Egipcie a jej corocznym obchodzeniem jest następująca: pierwotne obchodzenie reprezentuje rzeczywistą ofiarę Chrystusa, naszego Baranka, oraz karmienie się Nim przez Kościół Wieku Ewangelii, jako usprawiedliwieniem, przez cały czas trwania jego poświęcenia (1Kor. 5:7,8); coroczna Pascha reprezentuje natomiast coroczne obchodzenie Wieczerzy Pańskiej, która ma taki sam związek z naszym Barankiem, jak coroczny baranek miał z pierwotnym barankiem w Egipcie (1Kor. 11:24-26). Chociaż uwaga ta pokazuje ogólną myśl, pierwsze coroczne obchodzenie, zapisane w 4Moj. 9:1-14, dowodzi, że są w nim pokazane również pewne zarysy prawdziwego antytypicznego święta, w odróżnieniu od corocznego święta symbolicznego. Są w nim pokazane nawet pewne zarysy tysiącletnie. Pokażemy je, gdy zaczniemy je omawiać. Powodem, dla którego już teraz zwracamy na to uwagę Czytelnika, jest uprzedzenie ewentualnego nieporozumienia wynikającego ze stosowania bez wyjątku powyżej podanej ogólnej zasady, tj. że pierwotna Pascha w Egipcie reprezentuje Chrystusa, naszego Baranka, oraz karmienie się Nim, jako usprawiedliwieniem, przez Kościół w czasie całego poświęconego biegu, natomiast coroczna Pascha reprezentuje coroczną Wieczerzę Pańską.

      (2) Zgodnie z podaną wyżej ogólną zasadą rozumiemy, że polecenie przez Pana Mojżeszowi, by nakazał Izraelowi obchodzić

poprzednia strona – następna strona