Epifaniczny tom 8 – rozdział 9 – str. 606
Dwie paschy oraz słup obłoku i ognia
tak jak typicznej uczcie towarzyszyły gorzkie zioła (2Moj. 12:8); ograniczenia uczestników tylko do poświęconych (pokazane w jedenastu uczestnikach pierwotnej Wieczerzy Pańskiej, reprezentujących poświęconych), tak jak tylko obrzezani mogli spożywać typicznego corocznego baranka (2Moj. 12:43-49). Antytypicznymi sądami, przepisami (doktrynami), związanymi z Wieczerzą Pańską, są: ofiara okupu, usprawiedliwienie przez wiarę (Mat. 26:28; Mar. 14:24) oraz to, czego nie pokazuje baranek typiczny, a co jest pokazane przez gorzkie zioła – wspólna ofiara Kościoła z Jezusem. Uczy o tym Jezus w Łuk. 22:20, gdzie grecka składnia dowodzi, że zdanie: „która się za was wylewa” nie określa rzeczownika „krew”, jak sugeruje przekład A.V., lecz jest orzeczeniem dla rzeczownika „kielich”. Wyjaśni to następujące tłumaczenie i kolejność słów, wymagane przez grecką gramatykę dla uczynienia tej myśli całkowicie zrozumiałą: Ten kielich – który się wam nalewa – przez moją krew jest nowym przymierzem, tj. cierpienia (kielich), jakie Bóg przygotowuje dla Kościoła, przez zasługę Jezusa są [pieczęcią] nowego przymierza. Apostoł Paweł (1 Kor. 10:16,17) podobnie łączy tę myśl z chlebem i winem jako symbolem udziału Kościoła z Jezusem w ofierze za grzech. Antytyp dowodzi, że nasze wyjaśnienie hebrajskich słów chok (statut) oraz mishpat (sąd, przepis) jest prawidłowe, natomiast tłumaczenia A.V. (obrzędy i ceremonie) nie różnią się w sposób jednoznaczny, a więc są wyraźnie niewłaściwe.
(4) W wersetach 2, 3 podany jest typ Boskiego polecenia danego Jezusowi, dotyczący ustanowienia Wieczerzy Pańskiej oraz nakazania Jego uczniom jej obchodzenia, natomiast w wersecie 4 pokazane jest w typie wypełnienie przez Jezusa tych poleceń. Nakazanie przez Mojżesza Izraelowi, by obchodził coroczną Paschę (w. 4) przedstawia bowiem polecenie przez Jezusa Swym uczniom, by obchodzili Wieczerzę Pańską,