Epifaniczny tom 8 – rozdział 9 – str. 607
Dwie paschy oraz słup obłoku i ognia
co oznacza oczywiście jej pierwotne ustanowienie. Słowa tego wersetu są rozkazem dla ludu Pana, by ją obchodzić. Obchodzenie Paschy przez Izraelitów (w. 5), tj. zabijanie baranka, pieczenie i jedzenie go z przaśnym chlebem i gorzkimi ziołami, jest typem poświęcania przez Izraelitów Wieku Ewangelii chleba i wina oraz spożywania ich z przaśnym chlebem szczerości i prawdy (1Kor. 5:8), z gorzkimi ziołami doświadczeń, zewnętrznych i wewnętrznych, cierpień i prześladowań ich poświęcenia (2Tym. 3:12). Czynienie tego przez nich 14 Nisan (w. 5) jest typem obchodzenia przez Kościół Pamiątki w dniu 14 Nisan. Fakt, że Izraelici czynili to na pustyni Synaj, jest typem czynienia tego przez Kościół w czasie jego pustynnych doświadczeń, szczególnie, choć nie wyłącznie, w czasie Żniw. Uczynienie tego przez Izraelitów zgodnie ze wszystkim, co Jehowa rozkazał Mojżeszowi (w.5), tj. zgodnie ze wszystkim statutami i przepisami, przedstawia duchowy Izrael, szczególnie w czasie Żniw, czyniący to zgodnie ze wszystkimi praktykami i doktrynami, jakie Bóg rozkazał Jezusowi wdrożyć Swoim uczniom. Te typy z wersetów 1-5 odnoszą się do Wieczerzy Pańskiej. Pamiętamy jednak, że powyżej zwróciliśmy uwagę, że choć z reguły coroczne Paschy Wieku Żydowskiego są typem Wieczerzy Pańskiej Wieku Ewangelii, z pierwszą coroczną Paschą (w. 1-5) wiązały się pewne zarysy i nauki, które przez cały Wiek Ewangelii dotyczą antytypicznej prawdziwej uczty, w odróżnieniu od antytypicznej uczty symbolicznej. Niektóre z jej zarysów i poleceń odnoszą się nawet do prawdziwej uczty Wieku Tysiąclecia. Sprawy te są przedstawione w typie w wersetach 6-14, na które zwrócimy obecnie naszą uwagę w nadziei, że rozważania te okażą się korzystne.
(5) Wersety 6-8 opisują epizod, który jest bardzo interesujący w antytypie. Nieczyści z powodu kontaktu z ciałem umarłego w dniu 14 Nisan (i z tego powodu niedopuszczeni