Epifaniczny tom 8 – rozdział 9 – str. 608

Dwie paschy oraz słup obłoku i ognia

do obchodzenia Paschy w tym dniu) przedstawiają tych, którzy przez całe życie pozostają pod klątwą Adamową i w niej umierają (4Moj. 19:11-19; T 105-110). Zmarły człowiek tego wersetu to Adam. Martwi w występkach i grzechach (Efez. 2:1,5), wszyscy dziedzicznie otrzymujemy od niego deprawację (nieczystość) i potępienie, w wyniku czego symbolicznie znajdujemy się w obecności Adama; dotykamy go natomiast w znaczeniu grzesznego postępowania w stanie takiej deprawacji. W typie nieczystymi byli ci, którzy znajdowali się w obecności zmarłego lub dotykali zwłok w okresie krótszym niż siedem dni przed 14 Nisan. W wyniku tego przez siedem kolejnych dni po ściągnięciu na siebie takiej nieczystości (4Moj. 19:11, 12, 14, 16, 19) byli nieczyści i w takim stanie nie mogli uczestniczyć w święcie Paschy. Przedstawia to fakt, że każdy, kto w czasie nocy antytypicznego 14 Nisan, w Wieku Ewangelii, do końca swego życia przez trwałe usprawiedliwienie tymczasowe lub ożywione nie oczyści się z potępienia i deprawacji Adamowej, nie może godnie obchodzić prawdziwego święta (1Kor. 5:7, 8) ani jego corocznej Pamiątki. Nie może więc wiarą opierać się na Chrystusie jako swym Baranku, gładzącym jego grzech i potępienie (Jan 1:29, 36), tj. nie może „złożyć Panu ofiary w oznaczonym czasie” (w. 7). To, że nieczystość i związane z nią potępienie trwało siedem dni jest typem faktu, że w celu pozbycia się nieczystości i potępienia Adamowego należy przejść rzeczywiste lub poczytane oczyszczenie Wieku Tysiąclecia. Obrzędowe oczyszczenie trzeciego dnia przedstawia usprawiedliwienie tymczasowe (rozpoczynające się od Przymierza Abrahamowego, które zaczęło działać w trzecim tysiącleciu ludzkości w grzechu i śmierci), natomiast oczyszczenie siódmego dnia jest typem poczytanego lub rzeczywistego usprawiedliwienia działającego w poczytanym lub rzeczywistym Tysiącleciu (4Moj. 19:12). Ci nieczyści ludzie reprezentują więc niewybrany świat, który w tym życiu nie obchodzi prawdziwej antytypicznej Paschy.

poprzednia stronanastępna strona