Epifaniczny tom 8 – rozdział 9 – str. 611
Dwie paschy oraz słup obłoku i ognia
przyjście przez potępiony świat pod uwagę naszego Pana jako [tymczasowego] Wykonawcy i Najwyższego Kapłana Jehowy na pustyni, tuż po Jego chrzcie, gdy rozważał różne zarysy Boskiego planu w celu poznania Boskiej woli wobec Siebie w stosunku do świata. Nie powinniśmy przez to rozumieć, że potępiony świat rzeczywiście, fizycznie, stawił się przed Panem na pustyni. Antytypiczne stawienie się było raczej umysłowe, aktem umysłu naszego Pana, w którego czasie widział On go w umyśle, tak jakby stanął przed Nim. Nie powinniśmy też rozumieć, że świat zwrócił się do naszego Pana słowami. Do naszego Pana przemawiał bardziej ich stan Adamowej nieczystości i potępienia aż do śmierci, w tym znaczeniu, że ukazywał Mu ich nieczystość i potępienie na śmierć – „Staliśmy się nieczystymi przez zetknięcie się ze zwłokami ludzkimi” (w. 7). W umyśle naszego Pana powstało więc pytanie: „Dlaczego mamy być upośledzeni wśród [duchowych] synów izraelskich, nie mogąc złożyć Panu daru ofiarnego [wiarą opierać się na Chrystusie, który złożył za nas ofiarę jako nasz zastępca, podobającą się Jehowie zamiast nas] w oznaczonym czasie [w czasie Wieku Ewangelii]?” Ich stan był dla Niego odpowiedzią, że tacy nie mogą mieć udziału w wyborczym zbawieniu Wieku Ewangelii, tj. nie mogą obchodzić święta będącego antytypem 14 Nisan w Egipcie i na Synaju. Innymi słowy, nieczyści pytający Mojżesza są typem potępionego i nieczystego stanu rodzaju ludzkiego, budzącego w umyśle naszego Pana pytanie co do powodu, dla którego niewybrany świat nie może mieć możliwości obchodzenia antytypicznej Paschy, tj. nie może mieć możliwości uzyskania zbawienia wysokiego powołania, działającego w czasie Wieku Ewangelii.
(8) Gdy to pytanie po raz pierwszy pojawiło się w umyśle naszego Pana, nie znał On odpowiedzi, czego typem jest brak odpowiedzi Mojżesza na to typiczne pytanie (w.8). Polecenie ludziom przez Mojżesza, by stali, tj. poczekali na odpowiedź,