Epifaniczny tom 8 – rozdział 9 – str. 613
Dwie paschy oraz słup obłoku i ognia
ją w nocy 14 dnia pierwszego miesiąca, natomiast nieczyści mieli ją obchodzić 14 dnia drugiego miesiąca (w. 11). Wspominaliśmy już, że noc 14 Nisan przedstawia Wiek Ewangelii, w czasie którego prawdziwą antytypiczną Paschę obchodzą antytypiczni czyści Izraelici, natomiast antytypicznie nieczyści nie mogą jej wtedy obchodzić. Wiemy, że świat otrzyma swoją szansę zbawienia (swoją Paschę) w czasie Tysiąclecia. Zatem data obchodzenia Paschy przez typicznie nieczystych, 14 dzień drugiego miesiąca, jest typem Tysiąclecia. Obchodzenie przez nich Paschy 14 dnia drugiego miesiąca jest typem świata biorącego udział w przywilejach restytucji przez wiarę i posłuszeństwo w czasie Tysiąclecia. Te dwa terminy obchodzenia Paschy w drugim roku wyzwolenia Izraela z Egiptu reprezentują zatem uzyskanie zbawienia kolejno przez Kościół w Wieku Ewangelii i świat w Tysiącleciu. Jedną z myśli rozważanego obecnie typu są więc dwa zbawienia, drugą – różny czas ich działania, a trzecią – to, że wyzwolenie Kościoła i świata zależy od przyswajania sobie przez nich życia z antytypicznej Paschy, Chrystusa, przez przyswajanie (w przypadku Kościoła przez wiarę, a w przypadku świata przez wiarę i uczynki) sprawiedliwości Chrystusa; ujmując to inaczej, przez przyswajanie doskonałego człowieczeństwa Chrystusa, w Jego prawie do życia i prawach życiowych. Ofiarowanie baranka przez nieczystą klasę między dwoma wieczorami (w. 11) jest typem tego, że gdy tylko dla danej jednostki rozpocznie się Tysiąclecie (co będzie różnie wyglądało dla różnych osób, w zależności od tego, kiedy w poszczególnych przypadkach zaczną działać przywileje Tysiąclecia) powinna ona skorzystać z jego dobrodziejstw i przyjąć Baranka przez wiarę i posłuszeństwo, od samego początku szansy oparcia się na Nim. W przypadku niektórych – żyjących wówczas w epifanicznym Obozie – nastąpi to natychmiast po rozpoczęciu się tysiącletnich sposobności restytucyjnych i uświadomieniu sobie przez nich tego faktu. Dzięki naukom, jakie oni (niepoświęceni poganie i wierzący