Epifaniczny tom 8 – rozdział 9 – str. 616
Dwie paschy oraz słup obłoku i ognia
przez wiarę i uczynki każdy musi w pełni przyswoić sobie doskonałe człowieczeństwo Chrystusa, Jego prawo do życia oraz Jego prawa życiowe, zanim ten Wiek dobiegnie końca i zanim rozpocznie się Mały Okres. Jeśli jakąkolwiek ich część pozostawi nieprzyswojoną, wejdzie w Mały Okres z niedoskonałym charakterem i z tego powodu upadnie w ostatecznej próbie w czasie Małego Okresu. Poza różnicą między usprawiedliwieniem z wiary a usprawiedliwieniem z uczynków, między niepozostawianiem żadnej części baranka do tych dwóch antytypicznych poranków (tego w Tysiącleciu i tego w Małym Okresie) występuje więc wyraźne podobieństwo.
(12) Wciąż pozostaje jeszcze jednak pewna różnica między tymi dwoma wersetami, ponieważ 4Moj. 9:12 nic nie mówi o paleniu jakichkolwiek niezjedzonych części baranka, podczas gdy 2Moj. 12:10 zaleca ich spalenie. Różnica ta nie jest oczywiście sprzecznością, lecz wynika z innego postępowania przy końcu obydwu Wieków. Jak można zauważyć, w czasie Wieku Ewangelii żadnej jednostce nie jest przypisywana cała zasługa Chrystusa, lecz tylko taka jej ilość, jaka jest niezbędna do uzupełnienia do doskonałości braków w ciele każdego nowego stworzenia. W rezultacie, pod koniec Wieku Ewangelii część zasługi Chrystusa, znajdująca się w depozycie u Boga, nie zostanie przypisana, chociaż w Boskim depozycie znajduje się ona w całości, jako przeciwwaga wyroku Adamowego, który nas dotknął i który wymaga przypisania części niezbędnej do uzupełnienia naszych braków w stopniu wystarczającym do udzielenia nam usprawiedliwienia przypisanego. Ta nieprzypisana część zasługi Chrystusa jest częścią naszego Baranka, jaka pozostaje, o której traktuje 2Moj. 12:10. Co jest pokazane w spaleniu jej ogniem? Jak pamiętamy, jest to część zasługi złożona w depozycie u Boga, by umożliwić przypisane usprawiedliwienie, i jako taka była przydatna – gotowa do wykorzystania w celu przypisywania przez cały Wiek Ewangelii. Jednak wraz z końcem Wieku przypisywania usprawiedliwienia takie usprawiedliwienie przestaje działać – nie będzie