Epifaniczny tom 8 – rozdział 9 – str. 619
Dwie paschy oraz słup obłoku i ognia
w drogocenną krew Chrystusa oraz niewypełnianie poświęcenia, nieusuwanie starego kwasu grzechu i błędu, niespożywanie przaśnego chleba szczerości i prawdy oraz nieznoszenie towarzyszących temu prób, cierpień i prześladowań. Słowem, oznacza to, że okazali się oni niewiernymi. Groźba śmierci wisząca nad ich typami reprezentuje zagrożenie wtórą śmiercią lub utratą członkostwa Młodocianych Godnych, zależnie od przypadku, spotykające tych, którzy nie obchodzą antytypicznej Paschy Wieku Ewangelii. Czystymi Wieku Tysiąclecia jest świat ludzkości, uwolniony spod wyroku Adamowego i częściowo lub całkowicie podniesiony z jego skutków do doskonałości. Niebędącym w dalekiej drodze jest w Tysiącleciu świat z punktu widzenia oświecenia go prawdą. Jeśli tacy nie zechcą obchodzić Paschy, zginą we wtórej śmierci. Ci z oświeconych Tysiąclecia, którzy nie zechcą tego uczynić przez sto lat, zostaną wówczas wytraceni. Ci z oświeconych i oczyszczonych, którzy nie zechcą tego czynić w czasie Małego Okresu, także zostaną uśmierceni. Powód tego podany jest w typie następująco: „Gdyż nie złożył ofiary Panu w naznaczonym czasie” (w. 13), tj. nie przedstawił Bogu, jako wystarczające zastępstwo za siebie, naszego Pana jako antytypicznego Baranka, z prawdziwą wiarą, nadzieją, miłością i posłuszeństwem. Z tego powodu pozostał bez ochrony przed sprawiedliwością Boga, w wyniku czego musiał ponieść karę za swój własny grzech (w. 13), co dla niewiernych obydwu Wieków, będących na próbie do życia, oznacza wtórą śmierć, a dla niewiernych Młodocianych Godnych – utratę już teraz stanowiska w klasie.
(15) W Teraźniejszej Prawdzie, np. omawiając 2Moj. 12:43-50, w artykule na temat Niewoli i wyzwolenia Izraela, a także omawiając Rut 2; 3; 4; w artykule Ruta, typ i antytyp – wielokrotnie podkreślaliśmy, że przychodnie, obcy przybysze (w. 14) są typem Młodocianych Godnych. Ich mieszkanie w ziemi jest typem ich poświęcenia, tj. pozostawania w prawdzie i jej duchu,