Epifaniczny tom 8 – rozdział 9 – str. 620

Dwie paschy oraz słup obłoku i ognia

natomiast fakt, że się w niej nie urodzili, przedstawia to, iż nie są oni spłodzeni z Ducha. Werset 14 dotyczy właśnie Młodocianych Godnych. By jednostka taka obchodziła antytypiczną Paschę Panu, musi czynić dokładnie to, co w związku z nią czynią nowe stworzenia (w. 14). Musi obchodzić ją zgodnie ze statutem (chukath) Paschy oraz zgodnie z sądem, przepisem (mishpat) Paschy. Musi ją obchodzić zgodnie z doktryną (mishpat – sąd, przepis), tj. w żywej wierze w Baranka jako tymczasowo usprawiedliwiającego tę jednostkę przez tymczasowe przypisanie Jego zasługi. Musi ją też obchodzić zgodnie z praktyką (chukath – statut), tj. w czasie Wieku Ewangelii począwszy od roku 1881, jako części 14 Nisan, z usuniętym kwasem grzechu i błędu, z przaśnym chlebem szczerości i prawdy oraz z gorzkimi ziołami doświadczeń, cierpień i prześladowań, z laską Boskiego Słowa w ręku jako oparciem, z pasem służby i w drodze z symbolicznego Egiptu do antytypicznego Kanaanu. Gdy werset 14 mówi, że jest jeden statut dla przychodnia i Izraelity urodzonego w ziemi, podaje myśl, że w antytypie nie ma żadnej różnicy między wymaganiami, jakie poświęcenie stawia przed nowymi stworzeniami i Młodocianymi Godnymi. Składają oni te same śluby martwoty dla siebie i świata, a ożywienia dla Boga. Różnica nie tkwi więc w zobowiązaniach, jakie podejmują, lecz w wykorzystaniu ich poświęcenia przez Boga: poświęcenie niektórych Bóg przyjmuje przez spłodzenie z Ducha, czego nie czyni w przypadku innych. Jednak obydwie grupy mają żyć zgodnie z tymi samymi antytypicznymi doktrynami i praktykami Paschy – jeden statut dla przychodnia i dla zrodzonego w ziemi. Ponieważ Młodociani Godni nie czynią obecnie tych rzeczy jako części próby do życia, lecz próby wiary i wierności, w pełni będą je czynić w Tysiącleciu i w Małym Okresie, jako elementy próby do życia.

      (16) Druga część 4Moj. 9 dotyczy słupa obłoku i ognia, który jest wymieniany w Biblii dość często, jak dowodzą tego następujące cytaty: 2Moj. 13:21, 22; 14:19, 20, 24; 33:9, 10; 40:34-38;

poprzednia stronanastępna strona