Epifaniczny tom 8 – rozdział 9 – str. 621
Dwie paschy oraz słup obłoku i ognia
4Moj. 9:15-23; 10:11, 12, 34; 12:5, 10; 14:14; 16:42; 5Moj. 1:33; Neh. 9:12; Psalm 99:7; 1Kor. 10:1, 2. To, iż ma on znaczenie typiczne między innymi potwierdzone jest przez odniesienia św. Pawła w 1Kor. 10:1,2, porównane z wersetami 6, 11. Jego typiczny charakter jest też potwierdzony faktem, że – jak wskazuje kilka z powyższych cytatów – był on częścią zarządzeń Zakonu. Jego typiczny charakter potwierdzony jest też jego związkiem z przybytkiem, który miał znaczenie typiczne. Jest to również potwierdzone przez jego związek z pewnymi innymi typicznymi wydarzeniami, takimi jak podróż Izraela do Morza Czerwonego, jego doświadczenia przy Morzu Czerwonym, na Górze Synaj, a następnie w czasie wędrówki od Morza Czerwonego do Kanaanu, w budowie przybytku i objawianiu się Boga podczas szemrania przez Aarona i Miriam oraz szemrania Izraelitów z powodu śmierci Koracha, Datana, Abirama itp. Niewątpliwie był on więc typem lepszych przyszłych rzeczy. Chociaż Biblia nigdzie wyraźnie nie wspomina, czego ten słup jest typem, relacje w których występuje, rzeczy które czynił oraz sprawy, w związku z którymi był używany, wyraźnie dowodzą, że jest on typem prawdy na czasie i jej ducha, reprezentujących Boską obecność z ludem Bożym. I tak, gdy cały czas prowadził Izrael z Egiptu do Kanaanu, pełnił dla niego taką samą rolę, jaką dla nas pełni prawda na czasie i jej duch – przez cały czas prowadzą nas z symbolicznego Egiptu do niebiańskiego Kanaanu (Neh. 9:12; 2Moj. 40:36-38; 4Moj. 9:15-23; 10:11, 12, 34; 5Moj. 1:33). Symbolizowanie przez niego jednej części prawdziwego chrztu (1Kor. 10:1,2), tak jak morze symbolizuje śmierć jako drugą część, dowodzi, że jest on symbolem prawdy i jej ducha. Podobnie fakt, że właśnie z niego Bóg działał i przemawiał (2Moj. 14:24; 33:9, 10; 4Moj. 9:17-20, 23; 10:11-13; 12:5; 14:14; 5Moj. 1:33; Psalm 99:7) dowodzi, że reprezentuje on prawdę i jej ducha. Chociaż więc Biblia wyraźnie nie stwierdza jego dokładnego antytypicznego znaczenia, jego zastosowanie, powiązania i działania jednoznacznie dowodzą, iż jest on typem prawdy na czasie i jej ducha.
(17) Oczywiste jest, że przez prawdę na czasie i jej ducha Pan wyprowadza Swój lud z obecnego złego świata (symbolicznego