Epifaniczny tom 8 – rozdział 9 – str. 625
Dwie paschy oraz słup obłoku i ognia
Chrystusa jest odbiorcą i skarbnicą Boskiej prawdy na czasie i jej ducha. Umiłowani, ten nasz przywilej znacznie przewyższa to, co mogą posiadać lub czym mogą się szczycić najwięksi, najpotężniejsi i najmądrzejsi ludzie tego świata. Wdzięczni Panu za ten największy ze wszystkich przywilejów, nie zazdrościmy najbardziej uprzywilejowanym w obecnym złym świecie, bez względu na to, jakie korzyści posiadają, lub sądzą, że posiadają.
(20) Jak możemy zauważyć, słup był obłokiem za dnia, a w nocy wyglądał jak światło (w. 15). Także i to jest typiczne. W czasie Wieku Ewangelii są dwa symboliczne dni i dwie symboliczne noce. Paruzja częsta nazywana jest dniem, a Epifania – nocą (Psalm 91:5,6; Mat. 20:1-8). Obydwa te okresy nazywane są dniem, symbolizowanym kolejno przez jasną i ciemną część dnia o 24 godzinach (1Kor. 3:13; Efez. 6:13). Stróż nazywa czas ucisku – Epifanię – nocą, z czego wynika, że poprzedni okres – Paruzja – był dniem (Izaj. 21:11, 12). Nocą, w której nikt nie może pracować (dokonywać pracy żęcia, jak pokazuje kontekst) jest Epifania; zatem poprzedza ją okres zwany dniem – Paruzja (Jana 9:4). Werset ten ma też inne zastosowanie, ponieważ dniem, w którym pracował Jezus, był czas żęcia Żydowskiego Żniwa, co wynika również z równoległości Żniw, a po tym dniu nastała noc, w czasie której nie dokonywano żadnego żęcia i która trwała od października 69 aż do października 1874 roku. Te dwa okresy dają nam drugi dzień i noc Wieku Ewangelii: Żydowskie Żniwo i okres między nim a Żniwem Ewangelii. Jest pewien powód, dla którego obydwa Żniwa kolejno nazywane są dniem, a okresy po nich następujące, aż do następnego dnia – nocą. Na podstawie faktu, że w przyrodzie słońce świeci za dnia, a księżyc w nocy (1Moj. 1:16), Biblia używa słońca między innymi do pokazania Nowego Testamentu, a księżyca – Starego Testamentu (Izaj. 60:19; 30:26; Mat. 24:29; Dz.Ap. 2:20; Obj. 6:12; 8:12; 12:1). Zatem okresy, w czasie których główne światło miało pochodzić z Nowego Testamentu jako symbolicznego słońca, są dniami, a okresy, w których czasie